سلام.

اين اولين بار بود كه شنيدم ديدن عكس شهدا اينقدر تاثير گذاشته.

و چقدر قشنگ.....

ميشه بر نگشت به گذشته و حال رو ديد هنوز هم بهترين ها دارن گلچين ميشن و ميرن.

14 شهيد بمب گذاري كانون فرهنگي رهپويان وصال(حسينيه سيد الشهدا) اون شب همه بوديم همه. اما اونهايي كه بايد مي رفتن رفتن و باز هم ماها مونديم.

ما همه با هم دعاي آخر مجلس را كه دعاي شهادت بود آمين مي گفتيم اما 14 تايي كه واقعا آمين رو از ته قلبشون مي گفتن رفتن.

راضيه كشاورز رفت كسي كه 15 سال بيشتر نداشت و هم سن و سال من بود. اما من كجا و راضيه كجا.

و هنوز هم مي توان مانند همت و ديگر شهدا را ميان خودمان پيدا كنيم فقط كافي است خوب چشمامون رو باز كنيم. و الا وقتي مي فهميم چه كساني كنارمون بودن و از دستشون داديم كه اون موقع ديگه ديره.

التماس دعا

يا علي

......................

حق گفته شد وبه چهره لبخند نشست

خون شهدا دهان نا حق را بست

ما مي فهميم مصلحت را اما

بر دل،اثر زخم زبان ها مانده ست