در شفافی اشک ها
شما شفافی اشک را چگونه معنا می کنید؟ آیا فکر می کنید اشک شفاف آن اشکی است که از روی احساس بر گونه ها ریخته شود؟ نه، این کاملاً اشتباه است، زیرا این گونه اشک ها دوامی ندارد ، اشک شفاف اشکی است که از روی نیاز به پای معشوق ریخته شود، یعنی عاشق نیاز شدید به معشوق خود پیدا کند . اگر اینچنین باشد آن موقع است که اشک انسان تاثیر دارد ، اما بدانید که هر اشکی قیمتی نیست بلکه برترین اشکها اشکی است که از روی نیاز به پای یکتا معشوق همه ، یعنی خداوند تبارک و تعالی ریخته شود.
این اشک را که ما گفتیم اشکی است که شهیدان بسیار زیبا تفسیر می کنند و اثرات آن را می گویند،
یکی از این شهیدان شهید بزرگوار سید هبت الله فرج الهی است که قسمتی از دست نوشته های ایشان را در این نوشته خواهیم آورد(انشاء الله) :
«در شفافی اشکها:اگردرجهانِ زیبایی ها، زیبا تری باشد شفافی اشک است،
اگر انسان دست آویزی دارد برای رسیدن به مراحل کمال در شفافی اشک است،
اگر لحظه ی تسلیم شدن شیطان رسیده باشد در شفافی اشک است،
اگر آنکه امام را به این عظمت رسانده است در شفافی اشک است(دست نوشته نیست: امام کارهای خود را بر روی توکل به خدا انجام می داد ولی برای رسیدن به نتیجه از خداوند استغاثه می فرمودند و اشک می ریخت، طبق این بیان ایشان که می فرماید: ما ماموریم به وظیفه نه نتیجه).
اگر مونسی داشته باشد حضرت علی(ع) در نخلستان مدینه، شفافی اشک است،
اگر نورانی کرده چهره ی ابا عبدا... را در قتلگاه شفافی اشک است،
واگر چیزی صدای تکبیر رزمندگان اسلام را بلندتر کرده است شفافی اشک است،
و اگر انسان را به مراحل کمال ، قله های لقاء می رساند انسان سوار بر اشک است که می تواند برسد به آنجا که می خواهد.
زیباترین زبان راز و نیاز با خدا و آنچه انسان را صداقتش را آشکار می کند زبان اشک است چرا که انسان در موقع اینکه قلبش با خداست چشمهایش تر است، و سند استجابت دعا شفافی اشک است.
نمی دانم اگرآنچه که بخواهد اشک را تعریف بکند زبان بالاتری باشد زبان اشک است و نوشتن اشک نیز ممکن نیست.
آنچه را که ائمه به ما گفته اند زبان اشک است. حضرت علی علیه السلام در نخلستان مدینه و کوفه زبانش ، زبان اشک بوده.
همچنین است که گفته اند حضرت زهراء(س)در بیت الاحزان مونسش اشک بوده است.
(داغی که حضرت زهراء در بیت الاحزان می کشید ، داغی بود از سوز ولایت . حضرت زهراء از داغ پهلو گریه نمی کرد ، حضرت از داغی که بر اسلام وارد شده بود گریه می کرد زیرا مردم بعد از رحلت پیامبر، او را فراموش کردند، فراموش کرده بودند که پیامبر در غدیرفرمود ند: بعد از من علی (ع) ولی و وصی شماست . حضرت زهراء بلند گریه می کرد تا که بشنوند و از او علت گریه اش را بپرسند اما هیچ کس از حضرت نپرسید و حتی به ایشان گفتند که آرام تر گریه کند . در اصل حضرت اولین کسی بود که از ولایت دفاع کرد و اولین کسی بود که در این راه به شهادت رسید. )
همه گفته اند ولی امام حسین حال دیگری داشته ، لحظه ی نزدیک شدن به یار، هنگامی که برق شمشیرها و جسد پاره پاره ی یارانش در میدان قتلگاه و خیمه های سوخته ی آل رسول ا... را نظر می کند، زبانش ، زبان اشک بود و مظلومیت امام حسین و عاشورا را با اشک ثابت کرد و فیلم نورانیت عاشورا در شفافی اشکهای زینب تداعی می نمود.
گفته اند امام حسین عصر عرفه در کنار کوه صفا نشسته است و به نشانه ی تضرع دست به دعا برده و با زبان اشک با خدا سخن گفته است . وامام زین العابدین نیز همینگونه ، همدم امام صادق علیه السلام در کلاسهای درسش ، همدم امام کاظم در زندان هارون الرشید و غریب الغربا در طوس شفافی اشک بوده است .
و زبان اشک گویا ترین زبان است که انسان می تواند به وسیله ی آن سخن بگوید چرا که در شفافی اشک چیزی نیست و این آب گرمی که گونه ها را می شوید وچشمها را تَر و همه چیز را با خود می برد .
زبان اشک زیباترین زبانِ بنده ومعبود است آنچه شب را معنی می دهد و نورانیت می دهد شفافی اشک است ، و اگر ائمه با آن حالت به سوار بر قطرات اشکشان به معراج رفته اند ، واگر این علماء ما اینگونه اهمیت می دهند ، اگر بهترین و خالص ترین زبان، زبان اشک است بهتراست بگوئیم:«ا لهی اَعِنِّی بِالبُکاءِ عَلَی نَفسِی» ـ خدایا ما را یاری ده برگریه کردن بر خودمان ـ که این اشکِ خوف است ولی اشک شوق زیباتراست. اشک از ترس خدا انسان را خالص می کند و اشک از شوق خدا انسان را عاشق. و در هر قطره ی اشکی ریزند گناهی و فتح قله ای از رتبه های کمال خداوند است. بهتر است انسان فرصت را غنیمت شمرده و تا قطره ی اشکش می خواهد از آسمان به زمین بچکد زود زبانش را باز کند و بگوید : اللهُمَ ارزُقنَا تَوفِیقَ الشّهادَهِ فی سَبِیلِکَ و یا بگوید:( الهِی .... بِلقائِکَ) ـ الهی حَبِّب اِلی لِقائِکَ و اَحبَب لِقائِی.
اگر انسان به جایی می رسد از شفافی اشک است.
24/9/1364
ساعت 45/10 اروند کنار
پ.ن.
متن قبل از دست نوشته ، نوشته ی یکی از رفقای با اخلاص هست که کلی زحمت میکشه واسه ی شهدا .
